RAFAEL Ellie Sinclair is een hopeloze romanticus die liefdesliedjes schrijft. Ik ben een workaholic die zijn leven niet op de rit krijgt. Ik neem haar aan als nanny, maar ik ga haar zo veel mogelijk uit de weg. Tot we op vakantie gaan. Als oppas is het logisch dat ze erbij is, maar ik had niet zien aankomen dat ik zo zou genieten van haar gezelschap. Maar na mijn scheiding heb ik met mezelf afgesproken dat ik mijn hart koste wat het kost moet beschermen. Zelfs als dat betekent dat ik dat van haar moet breken. ELLIE Is er iets erger dan werken voor een chagrijnige alleenstaande vader? Misschien alleen bekennen dat ik op de middelbare school een crush op hem had. Inmiddels zijn Rafael Lopez en ik hele andere mensen: hij is een miljardair, ik een werkloze songwriter. We leven langs elkaar heen, tot een vakantie alles verandert. Meer willen zijn dan de oppas van zijn zoontje? Dat zou me weleens materiaal voor liedjes over een gebroken hart kunnen opleveren. Love unwritten is het tweede deel in de prachtige Lakefront miljardairs-serie van Lauren Asher. Het eerste deel heet Love redesigned, maar alle delen zijn los van elkaar te lezen!

Lakefront miljardairs

Love unwritten

When a heavily armed SWAT team storms into his house, Andries Bik is accused of large-scale fraud and money laundering. In Grand Hotel Prison he reveals the surprising luxury inside Dutch prisons.

Biografie en Non-fictie

Grand Hotel Prison

Serveer de makrelen beweegt zich tussen champagne, een kogelvrije scheldpartij, de man als olietanker en een sushibar. Hoe aards dit soms lijkt, de reis die we maken is een poëtische. We geven ons over aan het beste niets of een synchrone dans. En ondertussen trekken we van Venus naar de Afsluitdijk, om te eindigen in de wereld van makreel. Daar is geen angst dat het leven umsonst zou zijn; daar is alles makkelijk. Want makrelen houden van eenvoud.

Serveer de makrelen

Voor haar verjaardag krijgt Miriam een armband van haar familie, met daarop gegraveerd VOOR MIRIAM – 85 JAAR. In een onbewaakt moment zegt ze vervolgens: ‘Ik heet geen Miriam.’ Later die dag gaat ze wandelen met haar kleindochter Camilla en vindt ze eindelijk de moed om te vertellen hoe ze als Roma-meisje in de concentratiekampen terechtkwam en de identiteit van de Joodse vrouw Miriam aannam om te kunnen overleven.

Ik heet geen Miriam

Hoe kijken Oost- en West-Duitsers terug op hun leven voor en na de Muur? Waarom heeft Duitsland de laatste jaren zo’n grote aantrekkingskracht op Nederlanders? Bestaan ze nog, de klagende Jammerossi’s en de betweterige Besserwessi’s? Op deze en andere vragen zoeken Marjolijn Uitzinger en Margriet Brandsma het antwoord in Na de Muur. Ze spraken met toenmalige hoofdrolspelers, zoals minister van Buitenlandse Zaken Hans-Dietrich Genscher en premier Ruud Lubbers, maar ook met talloze ‘gewone’ Oost- en West-Duitsers over de DDR, de ‘Wende’ en het verenigde Duitsland. Deze verhalen worden afgewisseld met persoonlijke impressies van onder anderen Tessa de Loo, Herman van Veen, Wim Kok, F. Springer, Cees Nooteboom, Maarten ’t Hart en Yvonne van Gennip.

Na de Muur

Het bizarre levensverhaal van een wielrenner De profcarrière van Rini Wagtmans was kort maar hevig. Hij won drie Touretappes en droeg in 1971 de gele trui. Op negentienjarige leeftijd kreeg hij ongewild de leiding over het bedrijf van zijn schoonvader toen die onverwachts overleed. Amper een grote belastingschuld overwonnen, werd hij door hartproblemen gedwongen te stoppen met wielrennen. Wagtmans werd succesvol ploegleider, bondscoach, handelsman, politicus en organisator. Desondanks heeft hij altijd het gevoel gehad zich tegenover zijn veelbewogen verleden te moeten bewijzen.

Ongekend

In augustus 2008 worden tien Franse paracommando’s door een talibangroepering in een hinderlaag gelokt en vervolgens gedood. Journaliste Joanie de Rijke besluit contact te leggen met de daders omdat ze hun kant van het verhaal wil horen. Na een aantal mislukte pogingen komt het op 1 november 2008 uiteindelijk tot een geheime ontmoeting met de groep van commandant Ghazi Gul. Wat een openhartig interview had moeten worden, ontaardt in een regelrechte nachtmerrie: samen met haar tolk wordt ze gegijzeld. Zes lange dagen leeft ze in doodsangst, tot – na spannende onderhandelingen over het losgeld – de vrijlating volgt. Joanie de Rijke beschrijft op aangrijpende en onverbloemde wijze wat haar is overkomen. En ze onthult wat ze tot nu toe voor zich hield: tussen gijzelaar en gijzelnemer ontstaat een band. Geen vriendschap, maar wel verstandhouding. Geen begrip, maar wel voeling. In handen van de taliban is een diepmenselijk verhaal over onoverbrugbare cultuurkloven en de kwetsbaarheid van alle betrokkenen.

In handen van de taliban

Na een reeks blessures en verbroken relaties is het zelfvertrouwen van de hardlopende Amerikacorrespondent Diederik van Hoogstraten verdwenen. Hij begint opnieuw aan de zonnige westkust, en verruilt als loper de straten van New York voor de ruige bergpaden rond Los Angeles. Op en om de trails ontdekt Van Hoogstraten een gemeenschap van doorzetters, mensen van allerlei pluimage die elkaar vinden in een intense liefde voor de natuur en het langeafstandslopen. Hij praat er met internationale toplopers en doodgewone trailrunners over hun ervaringen. En al snel gaat niet alleen ieder zandpad, maar ook de rest van zijn leven bergopwaarts. Een inspirerend boek voor iedereen die loopt, wil lopen, of hoopt zichzelf ooit nog eens terug te vinden.

Poëzie is een vrijplaats. In gedichten is altijd ruimte voor hoop, mededogen en vrijheid, zelfs wanneer ze geschreven worden onder regimes of in omstandigheden die hun die hoop en vrijheid willen ontnemen. Naast de vele acties die Amnesty International Nederland de voorbije vijftig jaar ondernam, ontsloot zij ook de culturele rijkdom door dichters van over de hele wereld – vaak voor het eerst in Nederlandse vertaling – in bloemlezingen op te nemen. Dit is de twintigste bloemlezing die onder auspiciën van Amnesty wordt samengesteld, opdat de woorden van vrijheid en schoonheid luider gaan klinken dan die van repressie en wraak.

Een boek van wondere dingen

Er zijn evenveel definities van eenzaamheid als mensen die dat ervaren. Johanna Spaey ontleedt eenzaamheid in samenhang met kunst, liefde, wetenschap en tal van andere gebieden. Zo werpt ze een verrassend nieuw licht op een begrip dat veelzijdiger is dan we denken. ‘Of eerder: wanneer is liefde geen eenzaamheid? Als ze je gemoedsrust en verbondenheid geeft. Maar als liefde iets is waarvan de ander niet weet, dan is het eenzaamheid. En ook als liefde vunzig, passioneel en ongecontroleerd is, zal ze je isoleren van je geliefde. Er is geen evenwicht meer, geen brug die je gezamenlijk kunt oversteken.’ Uit het lemma Liefde

Kleine encyclopedie van de eenzaamheid

Yanis Varoufakis was 162 onvergetelijke dagen minister van Financiën van Griekenland. Wat we zagen van zijn onderhandelingen over de Griekse schuldencrisis met de Europese Commissie, het IMF en de Europese Bank was al intens. Wat we niet te zien kregen waren de dreigementen, verborgen agenda’s, chantage en verraad. In Volwassenen onder elkaar onthult Varoufakis álles. Een bloedstollende, waargebeurde thriller over hoe de macht werkelijk wordt uitgespeeld in Europa. Weergaloos schrijft Varoufakis over wat hij persoonlijk moest ondervinden: dat de kern van het Europese systeem door en door verrot is.

Volwassenen onder elkaar

Märit is onderweg om haar zeventigste verjaardag te vieren, wanneer ze voelt dat ze uit de trein moet stappen in haar oude studentenstad Lund. Hier zette ze als studente medicijnen de eerste stappen op weg naar een onbezorgde toekomst. Haar verstandelijk gehandicapte broer Lars zat er opgesloten in een instelling waar wetenschappelijke experimenten op de patiënten werden uitgevoerd. Pas nu durft Märit eindelijk de confrontatie aan te gaan met de trauma’s uit haar jeugd en kan ze haar schuldgevoel verwerken over de vroege dood van haar broer.

Jouw leven en het mijne

‘Hendriksma voert je mee langs onze kust, als een banketbakker langs zijn taartjes.’ – Pieter Waterdrinker Vijf eeuwen kustbeleving Van al onze landschappen houden we het meest van de kust. Het strand vormt een laatste plek waar jong en oud, arm en rijk elkaar tegen het lijf lopen. Martin Hendriksma schetst hoe een onherbergzame zandwoestijn, voortdurend bedreigd door het water, kon uitgroeien tot favoriet oord van ontspanning. Lotgevallen van kleurrijke kustbewoners en historische gebeurtenissen smeedt hij aaneen tot een keten van zilte verhalen, die zich uitstrekt van Cadzand tot Rottumeroog. Aan zee is een royaal geïllustreerde kroniek van vijfhonderd jaar kustbeleving. Van watervloed, slavernij, armoede en oorlog, maar ook van vrijheid en zorgeloos geluk. Gedreven vanuit de vraag: hoe houden we onze kwetsbare, soms overvolle ‘gouden rand’ in de toekomst leefbaar?

Aan zee

De eeuwenoude tattoo is bezig aan een ware triomftocht door de westerse wereld. Vroeger het handelsmerk van de zeeman of de rebel en sporadisch zichtbaar, nu mateloos populair in alle lagen van de bevolking. Henri Beunders geeft zijn visie op de explosieve groei van de tattoo in de afgelopen halve eeuw. Hij duikt in de wereld van de ‘getekende mens’, onderzoekt motieven en duidt ontwikkelingen. Van beginnerstattoo tot extreme lichaamsversiering: tattoos weerspiegelen de behoefte aan bevestiging van de identiteit. Ze drukken het verlangen uit om het eigen verhaal te vertellen. Het verhaal van bevrijding en vreugde, rouw, trauma’s, blijvende herinneringen. Maar ook van spijt en verslaving.

Optocht der tattoos

Steeds meer drukt China zijn stempel op de wereld. Machthebber Xi Jinping heeft zich ten doel gesteld China wereldleider te maken en is hard op weg die ambitie te verwezenlijken. Voor de Chinezen is dat niets nieuws: hun heerser zwaait sinds een paar duizend jaar de scepter over ‘alles onder de hemel’ en China vormt het centrum van de wereld. Het wereldleiderschap is als een natuurwet: de oudste beschaving, de meeste inwoners en weldra de grootste economie. Het Westen heeft lang gedacht dat het Chinese communisme niet te verenigen viel met de noodzakelijke modernisering. Ongetwijfeld omdat wij ons hardnekkig als de maat der dingen beschouwen. In Fabels over China gaat Jan van der Putten diep in op de taaie misvattingen in het Westen over China. Kennis die hard nodig is om het uitdijende imperium tegemoet te treden.

Fabels over China

Europeanen klagen graag dat de Europese Unie zo verdeeld is, zo traag en zo zwak. Maar geloof het of niet, het Habsburgse Rijk was net zo. Tijdrekken, conflicten vermijden, permanent hervormen en lelijke compromissen sluiten waren hoekstenen van het Habsburgse bestuur. Met fortwursteln, doormodderen, gaven de keizers vele volkeren, talen en culturen een dak boven het hoofd – en dat maar liefst zeshonderd jaar lang. Daar kan de EU, die al even multinationaal is, nog iets van leren. Kan het zijn dat de grootste Europese zwaktes tegelijkertijd een kracht zijn? En dat Europa per definitie alles half doet, en nooit af is?

Beter wordt het niet

Nele Marian is een van de eerste schrijvers van Afrikaanse afkomst in Europa. In de jaren dertig verscheen haar dichtbundel Poèmes et Chansons, waarin ze koloniaal onrecht op aangrijpende wijze beschrijft. Het behoort tot de belangrijkste werken uit de Congolese literatuur. Toch is haar naam amper bekend. Nadia Nsayi dook in de archieven en bezocht symbolische plaatsen om het complexe leven van Nele Marian te reconstrueren met de grote geschiedenis op de achtergrond. Ze staat stil bij Marians werk en erfenis en legt opvallende parallellen met haar eigen leven. Congolina is een uniek verhaal, waarin de opmerkelijke poëziebundel van een vergeten dichteres voor het eerst in Nederlandse vertaling verschijnt. Het bevat daarnaast ook de originele gedichten in het Frans.

Congolina

In 2016 ontplofte de populistische tijdbom ontploft: de Britten stemden voor de brexit en Donald Trump werd president van de Verenigde Staten. Waar populisten voorheen een rol in de oppositie hadden, werden ze nu beleidsbepalers. Ook in Nederland, Duitsland, Polen, Hongarije en diverse andere landen kregen populisten veel steun. Wat voor gevolgen hun beleid heeft op de grote thema’s van dit moment (zoals duurzaamheid, inkomensongelijkheid, vreemdelingenbeleid, democratie), is het onderwerp van dit boek. Veel is nog onbekend, maar in heldere taal worden in dit boek toch een aantal vragen over de populistische jacht op de middenklasse beantwoord, een klasse die worstelt met haar identiteit.

De strijd om identiteit

Bath, 1865. Jane is ervan overtuigd dat haar leven bijzonder zal zijn. Ze accepteert de verloving met een respectabele arts om het leven te kunnen leiden waar ze naar hunkert. Een verraderlijke affaire met een vrouw leidt haar echter naar een toekomst die ze zich nooit had kunnen voorstellen. Aan de andere kant van de wereld, op het eiland Borneo, regeert een excentrieke Brit: de zelfbenoemde radja Ralph Savage. Als overtuigd filantroop heeft hij het beste voor met het oerwoud en de eilandbewoners, tot ook zijn passies zijn plannen ondermijnen.

Eilanden van genade

Fien heeft na de dood van haar ouders een tijdje bij haar strenge grootmoeder gewoond maar nu zit ze bij JIN (Jongedames In Nood). Ze vindt het er helemaal niet leuk en hoopt dat er op een dag iemand zal komen die haar in huis wil nemen. Maar de mensen kiezen altijd een leuker en vlotter meisje uit. Troost haalt ze uit haar tekentalent. Al haar verdriet en twijfels zet ze om in prachtige tekeningen. Bij haar vormen die een soort getekend dagboek. Op een dag sluit ze vriendschap met Wuf, een vrouw die altijd de gekste plannen heeft en leuke dingen met Fien doet: eten in een restaurant en je niets aantrekken van de chique gasten, muziek maken in een club, ook als je het niet kunt. Wuf wil zelfs een tentoonstelling maken van de tekeningen die Fien heeft gemaakt, met de titel: 'Mijn leven in 27 tekeningen'. Fien krijgt het gevoel dat ze de moeite waard is en ze bloeit op. Als Wuf laat weten dat ze haar uit het tehuis wil halen lijkt het alsof Fien eindelijk gelukkig zal worden. Maar de inspectrice van de kinderbescherming is tegen het plan. Fien wordt bang. Kan ze wel echt op Wuf rekenen?

Kies mij!

Nina gaat studeren in de stad. Ze vindt een kamer in een groot, oud huis en is haar eigen baas. Maar met het studeren wil het niet echt vlotten. Is die geneeskunde wel iets voor haar? Of kan ze haar draai niet vinden omdat ze moet wennen aan vuistdikke syllabussen, aan de gore keuken en badkamer en aan haar rare huisgenoten? Judith praat met oude heiligenbeelden. Laura is hele nachten aan het chatten. David gluurt naar de meisjes. Bo gaat helemaal op in vreemde studentenrituelen. Karim kijkt dwars door de mensen heen. Raar volk. Maar is Nina zelf wel zo gewoon? Nu ze helemaal op zichzelf is duikt ze in haar verleden, in haar eigen prehistorie. En er komt oud zeer boven. Het wordt een lastig maar belangrijk jaar voor Nina. Zoveel keuzes, zoveel beslissingen, zoveel probeersels. Ze struikelt en valt, ze gaat plat op haar gezicht. Zal het haar lukken nieuwe vrienden te maken? Zal ze haar eigen plek, in de stad, in het huis, in haar kot, in haar vel vinden?

Op kot

Tijn en zijn vriend Elton willen helden worden. Net als de man uit de film die met een krokodil vecht en mensen uit het water redt. Maar daarvoor moeten de jongens eerst leren zwemmen. Samen natuurlijk, je weet nooit hoe groot krokodillen in het echt zijn. Elton vindt zwemles geweldig, maar bij Tijn lukt het minder goed. Het zwembadwater stinkt, zijn vingers rimpelen gek en onder water raakt hij de weg kwijt. Tijn is bang dat hij nooit verder komt dan badje twee. Kan hij dan wel een held worden?

Waterkoorts

Klaar en haar vader broeden op een ganzenei. Er komt een prachtig kuikentje uit, waar Klaar meteen voor gaat zorgen. Ze bedenkt een naam (Maandag), geeft hem te eten en leert hem zwemmen. En Maandag begrijpt alles wat Klaar hem vertelt! Hij praat zelfs terug â€“ al is Klaar de enige die dat kan horen. Hij helpt Klaar ook als dat nodig is. Als juf Aaf op bezoek komt bijvoorbeeld. Maar dat loopt niet goed afâ€¦

Maandag heeft vleugels

Het is 1940. Ronny woont met zijn ouders en zusje in Atlantic, hun hotel in Amsterdam. Sinds de oorlog is uitgebroken, gebeuren er vreemde dingen. Ronny’s vader voert voortdurend geheimzinnige gesprekken. En wat doen die twee Duitse officieren toch steeds in hun restaurant? Ook op school is alles anders. Na de vakantie staat er ineens een muur in de school. Joodse kinderen moeten naar de achterkant. Steeds is er eentje minder. Ronny begrijpt er niets van: waarom dóén volwassenen hier niets tegen? Samen met zijn kinderverzetsgroep probeert hij hun vriendjes aan de achterkant te steunen tegen pestkoppen. Op een dag ontdekt Ronny dat er een jongen is ondergedoken aan de overkant van het hotel. Vanaf dan speelt hij na schooltijd stiekem bij Willy in de kelder. Zelfs zijn beste vrienden Kees en Louise mogen hier niets van weten. Maar als Ronny ernstig ziek wordt, gaat het mis. Mirjam Elias baseerde dit indrukwekkende en ontroerende verhaal op oorlogservaringen van haar echtgenoot, de fotograaf Ronald Sweering.

Het verlaten hotel

Al decennialang zijn de Palestijnse gebieden voornamelijk in het nieuws als brandhaard. Het geweld in Israël, op de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever onttrekt het gewone leven van de Palestijnen vaak aan het zicht. In Het paviljoen van meneer Mofid reist Nell Westerlaken door de Palestijnse gebieden om het dagelijks leven onder de Israëlische bezetting in kaart te brengen. Ze voert lange, soms emotionele gesprekken met gewone mensen die proberen een bestaan op te bouwen onder uiterst moeilijke omstandigheden. Ze verkent hun steden, dorpen en vluchtelingenkampen, ook in Jordanië en Libanon. In een serie levendige reportages laat ze zien hoe persoonlijke herinneringen van verschillende generaties een collectief geheugen vormen van een volk dat zich klemgezet voelt tussen een hardhandige bezetting en een falend leiderschap.

Het paviljoen van meneer Mofid

Jubelientje gaat met oma en Dirk-Jan naar de rommelmarkt. Ze is bij de geboorte van een veulen. En ze gaat naar een proefles bij judo. Want als je twee letters in haar naam verandert, heet Jube-lientje ineens Judo-lientje! Bijzondere dingen bedenken kan Jubelientje als geen ander. Woorden waarin dieren verstopt zitten. Een uitvinding waarmee ze beroemd wil worden. En ze weet ook hoe ze de vrouwtjeseenden in het park kan redden… In Jubelientje wordt wild staan 15 verhalen, 5 brieven, 4 woordspelletjes, 2 strips en heel veel tekeningen!

Jubelientje

Jubelientje wordt wild

Zonder zintuigen kan geen mens, dier of plant overleven. Wat is een zintuig eigenlijk? Welke verschillen zijn er tussen mensen en dieren? Hoe nemen we waar, en wat daarvan is werkelijk en wat illusie? Het Elementaire Deeltje 'Zintuigen' beantwoordt dergelijke vragen en biedt een biomedisch en filosofisch perspectief op de bron van onze waarnemingen en ervaringen.

Elementaire Deeltjes

Zintuigen

Duitsland, het land van Bach, Berlijn en van Bratwurst. Van Goethe, Brecht, Schiller en Böll. Van diepgeworteld voetbalsentiment en kuilen aan het strand. En van de Tweede Wereldoorlog. Nee, ik verzin het niet zelf. Het stond in het persbericht waarin de CPNB, de organisatie voor de promotie van het Nederlandse boek, juni 2015 bekendmaakte dat Duitsland en de Duitse literatuur centraal zouden staan in de Boekenweek 2016. Gelukkig voegde de CPNB eraan toe dat ‘onze grote buur’ nog zoveel meer onderwerpen biedt om over te praten. Dat doen vijf oud-correspondenten dan ook in Was wir noch zu sagen hätten, twee huidige Duitsland-correspondenten luiden de verhalen in en uit. Ze vertellen over hun fascinatie voor het land, over gevoeligheden tussen Nederland en Duitsland, over hun band met de Duitsers en over hoe het land is veranderd. En ja, ze vertellen ook over de Tweede Wereldoorlog omdat ze daar nu eenmaal niet omheen konden tijdens hun jaren in Duitsland. Ze kozen tot slot hun favoriete Duitse gedicht, lied of uitspraak. De interviews bieden een blik op Duitsland door de bril van de Nederlandse correspondent vanaf eind jaren zeventig tot nu, van de RAF tot de NSU, van de beroepsverboden tot het vluchtelingenvraagstuk en van Helmut Schmidt tot Angela Merkel. Ben Knapen was vanaf eind jaren zeventig gedurende vijf jaar voor NRC Handelsblad en de NOS in Bonn gestationeerd, Rob Meines volgde hem op en bleef tot herfst 1989. Willem Beusekamp ging eind 1989 naar Duitsland als correspondent voor de Volkskrant, zijn collega Philippe Remarque nam het eind jaren negentig van hem over en bleef tot 2005 in Berlijn. Wouter Meijer was NOS-correspondent in Duitsland van 2008 tot 2015, Jeroen Akkermans van RTL Nieuws is correspondent in Berlijn tot op de dag van vandaag. Op mijn eigen correspondentschap (van medio 2002 tot 2011) blik ik terug in de vorm van een paar korte verhalen over onderwerpen die belangrijk waren in die periode. Jeroen Wollaars, de huidig Duitsland-correspondent voor de NOS schreef een inleiding op Was wir noch zu sagen hätten.

Was wir noch zu sagen hätten

Het boek 100 jaar Hilversum Mediastad van auteur Peter Schavemaker vertelt in details het verhaal Hilversum, ooit een rustig tuin- en weversdorp, vanaf 1918 veranderde in het middelpunt van de Nederlandse omroepgeschiedenis. Sommige detail worden voor het eerst gepubliceerd. Bij de Hilversumse burgemeester Reymer zorgde de komst van de omroep destijds nog voor grote angst. In 1927 zei hij: 'De toekomst zal moeten leren of en in hoeverre uitbreiding van deze industrie voor gemeente Hilversum een onverdeeld gemeentebelang is te noemen.' Honderd jaar later is Hilversum dé mediastad van Nederland, waar 12.000 mensen werken in de creatieve industrie bij zo'n 1700 bedrijven. Het boek kijkt vooruit hoe Hilversum mediastad kan blijven in de toekomst binnen het huidige, snel veranderende medialandschap. In het boek komen sleutelfiguren aan het woord: (oud-)politici en (voormalige) omroepmedewerkers, maar ook inwoners van Hilversum en bedrijven. Peter Schavemaker (Nijverdal, 1967) is media- en muziekjournalist. Hij groeide op in Hilversum en kwam van jongs af aan bij de omroepen als medewerker van de ziekenomroep RANO en lokale omroep. Later werkte hij ook voor de KRO, RTL en NCRV. Hij schrijft voor Reporters Online/Blendle, Spreekbuis.nl ; Broadcast Magazine, dagblad De Gooi- en Eemlander, De Telegraaf, AD, VARA-gids, NPO, Radio 2, KRO Studio, HUMO en het Amerikaanse vakblad Animation Magazine.

100 jaar Hilversum mediastad

Het begrip ‘nationalisme’ is terug van weggeweest, ook binnen Europa. Ondanks de toenemende globalisering is het nationalistische denken de afgelopen jaren alleen maar sterker geworden. Maar deze liefde voor het vaderland heeft sinds de 20e eeuw wel een ander gezicht gekregen. Joep Leerssen geeft een historisch overzicht van de opkomst en ontwikkeling van het nationale denken in een culturele en ideeënvormende context. Hij laat zien hoe dit denken na 1800 een allesbeheersende, politieke ideologie is geworden en hoe het nog steeds onze kijk op de wereld en de geschiedenis kleurt en vertekent.

Nationalisme

Dit boek gaat niet alleen over voetbal, maar vooral over Suriname. Blootvoeters en beschuitgras is het persoonlijke verhaal en het journalistieke verslag van een verblijf in Suriname. Als voetballer ontdekte journalist Diederik Samwel tal van raakvlakken tussen voetbal en samenleving. Van gezinsleven tot staatshuishouding. Van de spanning tussen creool en hindoe tot de rivaliteit tussen de topclubs Transvaal en Robinhood. En van de moeizame wederopbouw van de economie tot de voorzichtige pogingen een profcompetitie van de grond te krijgen. Gesprekken met onder anderen Clarence Seedorf, Ronnie Brunswijk, Stanley Menzo, Henk ten Cate en Johnny Kamperveen. Jaar oorspronkelijke uitgave: 2002. Elsevier over Samwels boek 'Suriname uit het hart': 'Dit boek leest als Kuifje in Suriname. Met een aanstekelijk enthousiasme neemt Samwel, een halve Surinamer die nieuwsgierig blijft, de lezer op sleeptouw.'

Blootvoeters en beschuitgras

Elfie Tromp (1985) groeide op in een gezin waar honden familieleden zijn. Haar moeder en zus fokken Afghaanse windhonden van wereldklasse. Kosten noch moeite worden gespaard om het hun lievelingen naar de zin te maken. In Alfateef: Hoe ik eindelijk mijn plek in de roedel vond reist Elfie met moeder en zus naar `s werelds beroemdste hondententoonstelling de World Dog Show 2013 in Boedapest en probeert de hondengekte van haar familie te begrijpen. Ze beschrijft de intrigerende showwereld, met zijn venijnige kantjes, bizarre details en vertederende momenten. Ze analyseert haarscherp de voor- en nadelen van een overweldigende passie en ontdekt gaandeweg dat haar eigen dierenliefde dieper gaat dan ze aanvankelijk dacht. Alfateef is het hilarische en oprechte verslag van een zoektocht naar de grenzen van ambitie, dierenliefde en de onmogelijkheid je te ontworstelen aan een liefhebbend gezin. Tromp zal je laten walgen, schateren en vertederen.

Alfateef

Internetpioniers gaat terug naar de wortels van internet in Nederland. Het geeft een indruk van een aanloopfase, de tijd voordat het grote publiek het medium ontdekte. Pioniers verkenden vanuit hun technische, kunstzinnige of activistische achtergrond de mogelijkheden van internet. Zij verhalen over de kinderjaren van het medium, over de periode waarin samen spelen en werken, verbazen, proberen en leren centraal stond. Met o.a. Rop Gongrijp, Geert Lovink, Louis Rossetto en Casa Rosso Aantal pagina's fysieke boek: 154

Internetpioniers

Portret van een verdwijnend bedrijfstak. Literaire journalistiek. De laatste haringvissers van Nederland beschrijft een eeuw haringvisserij, ooit een bron van nationale trots, maar nu een bedrijfstak die bijna ten dode is opgeschreven: Nederland kent welgeteld nog drie uitvarende haringschepen. Louis de Jonge voer mee op de Wiron I, en maakt de lezer deelgenoot van het dagelijks leven aan boord, de bezigheden van de schipper en zijn bemanning, de eerste vangst, het kaken en verwerken van de haring tot het aan land brengen van het eerste vaatje Hollandse nieuwe. Dit verhaal wordt afgewisseld met passages over de geschiedenis van het Nederlandse haringvissen, waarin een smoorverliefde nettenboetster, haar matroos die zijn oog verliest en een schipper die wars is van nieuwe technieken figureren. Al reizend door de tijd wordt een tragisch verhaal ontvouwd: afkerig van politiek en milieu-eisen graven de haringvissers hun eigen graf. De laatste haringvissers van Nederland is een levensecht panorama van de Hollandse haringvisserij op volle zee. Een caleidoscopisch geschreven vertelling vol indrukken en wetenswaardigheden over een oud ambacht dat op punt staat te verdwijnen. •• aantal bladzijden in papieren boek: 255

De laatste haringvissers van Nederland

De meeste leden van de Amsterdamse verzetsgroep CS-6 zijn tijdens de oorlog gefusilleerd. Bekende namen als die van de familie Boissevain, Hans Katan, Pam Pooters, Gerrit Kastein, Jan Verleun, Jan van Mierlo en Leo Frijda. Maar ook naamloze studenten, kunstenaars en communisten, veelal rond de twintig jaar. De naam van Reina Prinsen Geerligs is vooral bekend geworden door de literaire prijs die haar ouders hebben ingesteld voor debuterende schrijvers. Winnaars waren onder anderen Gerard Reve en Harry Mulisch. Minder bekend is dat Reina Prinsen Geerligs in CS-6 zat en zelfs tot gewapend verzet was overgegaan. In Oranienburg is zij samen met Truus van Lier en Nel Hissink-van den Brink gefusilleerd; zingend en met opgeheven hoofd. Er zijn veel raadselen omtrent haar arrestatie. Tot lang na de oorlog hebben haar ouders geprobeerd erachter te komen wat er precies met hun dochter is gebeurd. Rob van Olm heeft het onderzoek voortgezet. Recht al barste de wereld is een fascinerend boek, waarin hij via gesprekken met getuigen en een speurtocht in archieven alsnog iets van de waarheid achterhaalt. Tevens beschrijft hij de ondergang van CS-6 en de werkwijze van de SDers Rühl, Viebahn, Mollis, Wehner, Walter, Kuiper en Oelschlägel.

Recht al barste de wereld

Waarom klimmen Amerikaanse middelbare scholieren op hun stoel en schreeuwen ze uit volle borst: 'I Am Somebody Special'? Waarom is de weerman van het Amerikaanse televisienieuws verkleed als clown? Waarom mogen miljoenen Amerikanen niet zelf kiezen wat voor kleur gordijnen ze voor het raam hangen? In Toets 1 voor het paradijs probeert Martijn de Waal vat te krijgen op het wonderlijkste continent op aarde. Voor dit fonkelende reisboek zocht hij zijn oude klasgenoten van de Ignacio High School op en sprak hij met nieuwslezers, stadsplanners, leraren, architecten, shoppingmall-managers, internet-ondernemers, kunstenaars en festivalorganisatoren. Zijn rondreis levert het merkwaardige beeld op van een maatschappij die er alles aan doet om De Amerikaanse Droom in stand te houden - zelfs na 11 september. Als zestienjarige scholier bracht Martijn de Waal (1972) een jaar door bij een gastgezin in een piepklein boerendorpje in de staat Colorado. Hij studeerde aan de Universiteit van Berkeley. Ruim twaalf jaar later keerde hij als journalist voor onder meer de Volkskrant, HP/De Tijd en Nieuwe Revu terug. Zijn meest recente boek is De stad als interface (2013) `Toets 1 voor het paradijs is een perfecte sociologie van het gastvolk, de Amerikanen. Met bijna wetenschappelijke nieuwsgierigheid gemaakt. HP/De Tijd `Verfrissend (...) Met de mengeling van verbazing en verwondering die eigen is aan goede Amerika-watchers NRC Handelsblad

Toets 1 voor het paradijs

Dit is een verhaal over solidariteit en moed, maar ook over lafheid en verraad. Over `goede en `foute vrouwen, maar vooral over een verzetsstrijdster en een SS-bewaakster. Voor beiden zou de nacht van 15 op 16 januari 1944 de belangrijkste van hun leven worden. In die nacht werden 91 vrouwen door de commandant van concentratiekamp Vught in een veel te kleine cel opgesloten. Een mensonterende gebeurtenis die tien vrouwen het leven kostte. En voor de overigen was het de langste nacht van hun leven. Hans Olink raadpleegde de gerechtelijke archieven, sprak met slachtoffers en daders en volgde het spoor van de twee hoofdpersonen.

Vrouwen van Vught

In tijden van spanning en onzekerheid zoals het Westen die sinds 11 september 2001 beleeft, geldt het cultuurrelativisme als een van de grote boosdoeners. We geloven niet meer in onze eigen cultuur, of durven die niet meer beter te vinden dan andere, luidt de diagnose. Het moderne Westen is voor de relativist immers niet meer waard dan een primitief kannibalendorp. Maar wie vindt dat eigenlijk en waar komt het begrip cultuurrelativisme vandaan? In Een wereld van verschil wordt de oorsprong van het cultuurrelativisme en de karikaturen die ervan worden gemaakt in de huidige culturele oorlog rond de islam onderzocht. Op prikkelende wijze toont Sjoerd de Jong aan hoe een beter begrip van relativisme toegang biedt tot andere culturen en hoe we tot een genuanceerder, maar tegelijk ook scherper beeld kunnen komen van de eigen samenleving en tot een moderner idee van wat cultuur eigenlijk betekent. Herziene editie met een nieuw voorwoord. Jaar eerste uitgave: 2008 'Zeer lezenswaardige en goed gedocumenteerde studie' NRC Handelsblad

Een wereld van verschil

Dat Italië zich ook tot ver achter de Toscaanse heuvels uitstrekt is inmiddels wel bekend, maar Linda Otter ziet kans om werkelijk de wonderlijkste verhalen uit letterlijke en figuurlijke grafkelders op te diepen, en gunt de lezer zo een soms beangstigende, dan weer amusante blik in de complexe Italiaanse ziel. Otter schetst een fascinerend portret van een land vol mysteries. Zo ontrafelt ze onder meer de geheimen van een immens populaire priester met stigmata; hoe de kroonprins van Savoye een Duitse toerist doodschoot; de eerste christenen in Rome; de steun van miljardair Feltrinelli aan de Rode Brigade; een vulkaaneilandje waar autochtonen en import elkaar naar het leven staan en Mussolini die zijn vrouw in een gesticht opsloot. Italiaanse geheimen is geen gewoon reisboek, het is een rijk verslag van ontmoetingen, bijzondere plaatsen, actuele en historische gebeurtenissen dat een andere kijk op Italië geeft. `Kleurrijk en informatief NRC Handelsblad `Een aangename verrassing. Otter is historisch goed onderlegd. Jury Bob den Uyl Prijs `Reisverhalen waar je iets van opsteekt. - Trouw

Italiaanse geheimen

Na ruim zestig jaar sprak de Nederlandse regering in februari 2006 recht toen zij besloot om 202 meesterwerken terug te geven aan de erven van de joodse kunsthandelaar Jacques Goudstikker. De hoofdpersonen in dit drama waren al lang overleden: Jacques Goudstikker, een van Europa's belangrijkste kunsthandelaren, zijn vrouw Desi en hun zoon Edo die zijn land de rug had toegekeerd en in Amerika een nieuw bestaan had opgebouwd. Het was Edo's weduwe Marei von Saher die kort na de dood van haar man besloot om de strijd met de Nederlandse overheid opnieuw aan te binden. Negen jaar later kreeg zij gedaan wat Desi en Edo niet was gelukt: rechtsherstel van de misdaad die rijksmaarschalk Hermann Göring persoonlijk had gepleegd door Goudstikkers hele collectie te roven, uitgerekend op de dag dat de kunsthandelaar op de vlucht voor de nazi's doodviel in een ruim van het laatste schip dat Nederland nog kon verlaten. Roofkunst vertelt niet alleen het meeslepende verhaal van de ooit schatrijke Jacques Goudstikker, die smoorverliefd werd op een Weense zangeres en met haar zijn gelukkigste jaren beleefde terwijl het Derde Rijk naar de Noordzee oprukte. Het is ook het verhaal van een geslacht dat tot tweemaal toe werd beroofd: toen de nazi's hun bezit onttakelden en na de oorlog, toen de Nederlandse overheid de 'Göring-schilderijen' in haar rijksmusea onderbracht. Maar bovenal is Roofkunst het epos van een generatie die niet in dit dubbele onrecht berustte en de staat zestig jaar na dato op haar knieën dwong.

Roofkunst

In Brunei staat een vrijwel leeg achtsterrenhotel naast een uitgestrekt, maar nimmer gebruikt pretpark. Voor miljarden gebouwd door prins Jefri Bolkiah. De broer van de sultan van het rijke oliestaatje wist er in korte tijd veertig miljard euro aan grote mensen-speelgoed doorheen te jagen. Drieduizend kilometer verderop, in Birma, moet de familie van opiumboer Ai Yee het zien te redden met een halve euro per dag. En hopen dat het leger de papaveroogst niet komt vernietigen. Tussen `de olieprins en `de opiumboer ligt Zuidoost-Azië: elf landen in het Verre Oosten met ruim een half miljard mensen, waarover Robert Giebels 32 aanstekelijke, journalistieke verhalen heeft geschreven. Zoals Pattapol, de Thai die alleen nog maar kan lachen sinds vogels bij hem nestjes bouwen die hun gewicht in goud waard zijn. En de veertienjarige Deung uit Cambodja die door haar ouders de prostitutie in is geduwd. Of Nguyen Thi Dien in Vietnam, wier leven door Agent Orange tot een hel is gemaakt. Of de Maleisische huisbaas Mior die jarenlang de `Osama bin Laden van het Verre Oosten als huurder had. En de Filippijnse Angelita Lopez die voor niets in een stenen villa mag wonen, zolang ze dit grafmonument netjes houdt. Robert Giebels was van 2000 tot 2004 correspondent in Zuidoost-Azië voor onder andere NRC Handelsblad en RTL-Nieuws. Nu is hij politiek verslaggever voor de Volkskrant. In 2013 won hij samen met Jan Hoedeman de belangrijkste journalistieke prijs van Nederland, De Tegel, in de categorie Verslaggeving.

De olieprins en de opiumboer

De Greet Hofmans-affaire is de beruchte hofkwestie waarin een eenvoudige gebedsgenezeres het voortbestaan van het Nederlandse koningshuis in gevaar bracht. Lambert J. Giebels (1935-2011) was de eerste historicus die deze affaire in zijn geheel in kaart heeft weten te brengen. De affaire was in feite een aaneenrijging van conflicten. Toenmalig premier Drees dacht dat de gebedsgenezeres de aanstichtster was van de conflicten. Prins Bernhard beschouwde haar als de splijtzwam in zijn huwelijk. De conflicten schiepen een constitutionele crisissfeer en de verwijdering tussen koningin en prins dreigde op een echtscheiding uit te lopen, die onvermijdelijk tot troonsafstand zou leiden. In juni 1956 kwam de affaire in de openbaarheid door een artikel in het Duitse blad Der Spiegel. Daarna boog een commissie van drie wijze mannen zich over de kwestie. Crisis en dreigende echtscheiding zijn uiteindelijk door Drees met veel moeite bezworen, nadat koningin Juliana beloofde definitief met Greet Hofmans en haar aanhang te breken. De conflicten tussen koningin en kabinet in de jaren vijftig van de vorige eeuw laten zien dat de grondwettelijke regel 'de koning is onschendbaar, de ministers zijn verantwoordelijk' niet werkt als de koning van geen wijken wil weten. De Greet Hofmans-affaire stelt de verreikende vraag ter discussie of in een moderne democratie nog past dat de koning deel vormt van de regering, en of ons land niet voor een louter ceremonieel koningschap dient te kiezen. 'Alles wat we thans kunnen weten van de kwestie en het leest als een trein.' - Koninklijk Nederlands Historisch Genootschap

De Greet Hofmans-affaire

`Als er één teken in korte tijd wereldwijd bekend is geworden dan is dat wel het apenstaartje, het @-teken. Als uit het niets opgedoken, heeft het zich overal razendsnel een plaats weten te veroveren. Het flitst van de ene uithoek van de aarde naar de andere als onderdeel van het e-mailadres. Met eenzelfde onstuitbare drang drong zich de vraag aan mij op `waar komt dat @- teken toch vandaan? Zo begint Het Apenstaartje. Auteur Hans van Keken is gefascineerd door dat @-teken en doet in dit boekje verslag van zijn zoektocht naar de oorsprong van het apenstaartje. Zijn tocht voert via oude typemachines, letterproeven en ligaturen naar de Amerikaanse uitdrukking `at the cost of. Hij bezoekt musea in binnen- en buitenland en staat in contact met bibliothecarissen in Spanje. Hij gaat na of er verbindingen bestaan tussen het @-teken, de Spaanse maat arroba en het Italiaanse al cambio di. Hij raadpleegt een conservator handschriften om uit te vinden hoe het nu precies zit met het @-teken dat al in de 16e eeuw werd gebruikt als afkorting voor Anno. Ruim aandacht schenkt Hans van Keken tenslotte ook aan de naamgeving van het @-teken in een groot aantal talen.

Het apenstaartje

Hoe komt het dat het in Ghana nu zo goed lijkt te gaan: economische groei en politieke stabiliteit? Hoe kan het dat in de nieuwe natie Zuid-Soedan in 2013 opnieuw een burgeroorlog is losgebroken? Heeft de politiek malaise in Zuid-Afrika onder het ANC van Zuma iets te maken met Mandelas onderhandelingen met de laatste president van de apartheid De Klerk, begin jaren negentig? Antwoorden zijn te vinden in het verleden. In De trots van Afrika schetst Volkskrant-journalist Wim Bossema de belangrijkste gebeurtenissen en veranderingen in Afrika sinds de onafhankelijkheid van de meeste koloniën rond 1960 tot 1998. Hij pikte zelf nog een staartje mee van de jaren van optimisme en grote trots in Afrika: het familiesocialisme Ujamaa in Tanzania trok hem in 1975 naar een ujamaadorp en in 1981 naar de radicale en eigenzinnige universiteit van Dar es Salaam. Afrika leek het continent waar alles mogelijk was, met inspirerende en visionaire leiders als Nyerere, Nkrumah en Mandela (al zat die incommunicado gevangen). De vrijheidsstrijd bracht nieuwe idealisten aan de macht in de vroegere Portugese koloniën als Mozambique en Angola en in Zimbabwe. Maar de werkelijkheid bleek in de jaren tachtig, toen Wim Bossema voor krantenreportages reizen maakte in Afrika, een stuk grimmiger. Het enthousiasme van de bevolking was geslonken, de idealistische leiders waren autoritair en vaak regelrecht dictatoriaal geworden. Ontwikkelingshulp had van Afrikaanse regeringen hulpjunkies gemaakt. Waar was de trots van Afrika gebleven? In de jaren negentig, na het einde van de Koude Oorlog in de wereld, kwam een tegenbeweging opzetten: jonge idealisten, met democratie en mensenrechten hoog in het vaandel, een sterke vrouwenbeweging. Het ging met vallen en opstaan, maar de kiemen voor wat nu goed gaat in Afrika werden toen gelegd. Wim Bossema sprak in die twintig jaar met tientallen boeren, activisten, politici, vrijheidsstrijders, stadsjongeren, rebellen, historici, commentatoren in landen als Ghana, Tanzania, Kenia, Mozambique, Zimbabwe, Zuid-Afrika, Angola, Zuid-Soedan, Senegal en Burkina Faso. Zij v ertellen met elkaar de jongste geschiedenis van Afrika in zijn journalistieke boek. En hij interviewde een reeks Afrikaanse schrijvers, die met hun kritische romans het eerst zagen hoe Afrika verstrikt raakte in leugens, bedrog en machtsmisbruik. Zij zijn de hoeders van Afrikas trots, nog altijd.

De trots van Afrika

De tabaksindustrie in Nederland heeft decennialang grote invloed gehad op het tabaksbeleid van de overheid. In de media meed de bedrijfstak zorgvuldig iedere discussie over roken en gezondheid, maar gelijktijdig hebben de sigarettenfabrikanten met een uitgekiende lobby sinds de jaren 70 met succes overheidsbeleid ondermijnd en getraineerd. Dit blijkt uit interne documenten van de Nederlandse tabaksindustrie, die in de VS bij rechtszaken openbaar zijn geworden. Gedwongen door schadeclaims heeft de industrie opening van zaken moeten geven over de gevaren en risico's van het roken. Tot 1999 ontkenden de fabrikanten het verslavende effect van nicotine en tot voor kort bestreden zij de uitkomsten van wetenschappelijke studies die de relatie tussen roken en kanker aantoonden. Bij de productie van sigaretten en shag worden stoffen toegevoegd waarvan een aantal op z'n minst het verslavende effect versterken. En hoewel de sigarettenindustrie altijd beweerd heeft dat haar marketingbeleid niet op jongeren is gericht, blijkt in de praktijk dat deze doelgroep wel degelijk de reclame heeft bepaald. In dit boek wordt gedetailleerd beschreven hoe de tabaksindustrie in Nederland jarenlang, niet gehinderd door overheidsingrijpen, een product op de markt kon brengen, waaraan in Nederland sinds 1950 ongeveer een miljoen mensen zijn overleden. Joop Bouma, onderzoeksjournalist bij Trouw, beschrijft in dit boek de Nederlandse tabakslobby en de reacties daarop uit politiek en samenleving. Hij maakte ook gebruik van duizenden interne documenten die vijf Nederlandse ministeries vrijgaven na een beroep op de Wet Openbaarheid van bestuur.

Het rookgordijn

Sjoerd de Jong beschrijft hoe het feestelijke Nederland van de jaren negentig veranderde in een nerveuze en sombere natie. 11 september 2001, de val van Paars, de erfenis van Pim Fortuyn, het multiculturele drama, de onmacht van Balkenende, de moord op Theo van Gogh en andere onderwerpen komen aan bod in korte, scherpe stukken. In actuele stukken over politiek, islam, filosofie en cultuur keert De Jong zich tegen de angstige ondergangstaal die de samenleving beheerst. Hij pleit voor een nuchtere omgang met het verleden, het geloof in de veerkracht van de eigen samenleving en een actief, tolerant burgerschap. Sjoerd de Jong is voormalig adjunct-hoofdredacteur van NRC Handelsblad en tegenwoordig werkzaam als ombudsman bij dezelfde krant.

Spijtwraak

Heldhaftig, Vastberaden, Barmhartig. Dat deze woorden na de oorlog aan het wapen van Amsterdam zijn toegevoegd, heeft de stad te danken aan de Februaristaking van 1941, een massaal protest van de Amsterdammers tegen de vervolging van hun joodse stadgenoten. Deze daad moest in de herinnering worden gekoesterd, maar binnen een paar jaar tijd was de jaarlijkse herdenking de inzet geworden van een onverzoenlijke politieke strijd tussen de gemeente en de communisten. De verdeeldheid groeide in de jaren vijftig uit tot Amsterdams eigen Koude Oorlogje op het Jonas Daniël Meijerplein, waar de sfeer door de interne partijtwisten van de CPN nog verder werd verziekt. De strijd om de Februaristaking reconstrueert de toenemende politieke polarisatie, de ruzies en het moeizame proces van eenwording daarna. Maar ook nadat de politieke strijdbijl was begraven, bleef de erfenis van de Februaristaking omstreden. Wat voor de één een roemrijke verzetsdaad bleef, die oproept tot waakzaamheid tegen rassenwaan en vreemdelingenhaat, was voor de ander hooguit een moedig gebaar, dat niet mag verhullen dat de deportatie van de joden nergens zo efficiënt en soepel is verlopen als in Nederland. Zo is het steeds opnieuw de vraag wat de Februaristaking ons te zeggen heeft en wat men wil herdenken. `Een fascinerend tijdsbeeld. Mooij geeft een schitterend inkijkje in de machtsstrijd op het Amsterdamse stadhuis, dat sinds 1945 wordt gedomineerd door de PvdA. Daar ligt ook de balangrijkste verdienste van dit belangwekkende boek. HP/De Tijd `Puntgaaf boek over een curieuze twist. Martin Sommer in de Volkskrant

De strijd om de Februaristaking

What's on a man's mind? Volgens Freud dacht 'de man' alleen aan seks. Hij misschien. Toen misschien. De moderne 21ste-eeuwse man heeft zoveel meer aan zijn kop. Wat er op een dag niet komt aanwaaien, via de mail, de kinderkamer, de camping, de echtelijke sponde, de ouderavond, of een aanpalend tafeltje in een restaurant. Informatie die allemaal moet worden opgeslagen. Terwijl er al zoveel in dat hoofd zit: mooie herinneringen, interessante gedachtes, maar vooral heel veel mappen trivia. Jan Eilander probeert in dit boek orde in de chaos te scheppen. In een reeks openhartige tragikomische verhalen gaat hij op zoek naar het eens zo lege en zonnige hoofd uit zijn jeugd. What's on a man's mind? gaat over het verlengde jongensleven op een rockpodium en de strijd tegen de ouderdom op een roeimachine. Over jeugdhelden (Brood, Cruijff) en huisdieren (Borrie, Kobus). Over de gedroomde romantiek van bootbewoners en de hel van een gezinscamping. Over bierzucht en het levenslied. Over mooie winderige zaterdagochtenden op een voetbalveld en een midlife-crisis in New York. Over zijn vrouw, zijn zoon, zijn polderjeugd en nog veel meer.

What's on a man's mind

Ahmed Marcouch was van 2006 tot 2010 bestuurder van stadsdeel Slotervaart in Amsterdam. Voor zijn komst, waren Marokkaanse criminelen in een deel van Slotervaart - de Mondriaanbuurt - zelfs elkaars moeders aan het beroven. De politie had zich vrijwel volledig teruggetrokken uit deze buurt, waar ook de moslimradicalen Samir A. en Mohammed B., de moordenaar van Theo van Gogh, opgroeiden. Uit politie-onderzoek, in opdracht van de Dienst Openbare Orde & Veiligheid, bleek al in 2000 dat alle Marokkaanse jongens tussen de 12 en de 24 jaar in deze buurt met één of meer processen-verbaal in de politiebestanden voorkwamen. Een deel van de ouders was medeplichtig aan de misdaden van hun zonen. De Mondriaanbuurt was een achterstandswijk, waar de situatie wel heel erg uit de hand was gelopen. Maar overal in Nederland zijn er wijken hard op weg een Mondriaanbuurt te worden of zijn het al. Dit falen van politie en bestuur heeft een enorme impact op de welwillende bewoners. Ze voelen dat ze alleen staan en geen rugdekking krijgen, omdat ze gewoon zeker weten dat er weer niets zal veranderen aan hun ellendige situatie. Aan de andere kant zien ze dat het schorem steeds met alles wegkomt. Ahmed Marcouch was jarenlang één van de weinige bestuurders die met een enorme ambitie en daadkracht probeerde het tij te keren en concrete successen boekte bij de aanpak van criminaliteit en overlast in zijn stadsdeel. Lees het verhaal over zijn strijd, de analyse van de oorzaken van de hardnekkige problemen in deze wijken en de oplossingen.

Ahmed Marcouch

Op uitnodiging van schrijversvereniging PEN begint Renate Dorrestein een correspondentie met de dissidente Chinese schrijfster Liu Di. Het doel: laten zien wat censuur betekent voor het alledaagse leven van de Chinese schrijvers die erdoor getroffen worden. Vol goede moed en enigszins naïef begint Dorrestein aan het gesprek… maar dat verloopt minder vlotjes dan verwacht. Penvriendin in China is het verslag van een maanden durend, uiterst wonderlijke gesprek tussen een Nederlandse schrijfster uit Aerdenhout, ‘een compleet witte en geprivilegieerde enclave’, en een jonge sciencefiction auteur die antwoordt ‘als een Chinese basisscholier die huiswerk maakt: ik wil het niet doen maar het moet.’ Penvriendin in China is een coproductie van Wordt Vervolgd en Uitgeverij Fosfor

Penvriendin in China

rank|desc

publishdate|desc

publishdate|asc

rating|desc

title|asc

audioduration|desc

audioduration|asc

Nederlands

BookBeat lets you enjoy over 1 million audiobooks and e-books on your mobile or tablet. Try for free!

BookBeat - Audiobooks and e-books directly in the mobile. Try for free!

Unless you're out on an adventure, it's better to sign up at the website of {country}.

Nederlands

About us

Follow us

Help and contact

Information

BookBeat

Download BookBeat