Paweł i Wirginia

Description of book

Osiemnastowieczna powieść. Akcja dzieła rozgrywa się na współczesnym, Mauritiusie w kolonii francuskiej. Owdowiała arystokratka, pani de La Tour, straciwszy ukochanego męża, zamieszkuje razem z murzyńską niewolnicą Marią w odosobnionej kotlinie. Spotyka tam bretońską chłopkę Małgorzatę, która uciekła z Francji, będąc w nieślubnej ciąży. Wkrótce obydwie zaprzyjaźnione kobiety wydają na świat dzieci - Małgorzata rodzi syna Pawła, zaś pani de La Tour córkę Wirginię.

"Paweł i Wirginia wychowują się razem, w pełnej zgodzie z naturą, ich matki planują ich przyszły ślub. Dorastający młodzi zaczynają zresztą odczuwać względem siebie miłość, której nie potrafią nazwać. Nieoczekiwanie jednak ciotka pani de La Tour proponuje wyjazd Wirginii do Francji, gdzie dziewczyna miałaby odebrać staranne wychowanie, a następnie odziedziczyć rodzinną fortunę. Wirginia, która nie chce rozstawać się z ukochanym, dopiero po namowach gubernatora i księdza opuszcza wyspę. W ciągu kilku lat jedynie sporadycznie kontaktuje się z matką i Pawłem; życie we Francji przygnębia ją, ona sama nie potrafi dostosować się do konwenansów, jakie obowiązują ją jako arystokratkę..."

Bernardin De Saint Pierre (1737-1814) francuski pisarz, podróżnik i przyrodnik, przyjaciel i uczeń Jana Jakuba Rousseau z którym łączyło go podobne, negatywne nastawienie do cywilizacji i apoteoza życia na łonie natury Największą popularność przyniosła mu powieść sentymentalna "Paweł i Wirginia. Do najważniejszych jego książek należą Studnia nad przyrodą w których z obserwacji zjawisk przyrodniczych autor wyciąga dowód na istnienie Boga. Czyni to często w sposób niekoniecznie naukowy, np. twierdząc, że pchły zostały stworzone czarnymi, aby lepiej było je łapać na skórze. Największą popularność przyniosła mu powieść sentymentalna Paweł i Wirginia opowiadająca o tragicznie zakończonej miłości dwójki dzieci wychowanych w "stanie natury", w oddaleniu od cywilizacji na wyspie Ile-de-france Popularność tej powieści była tak ogromna, że za życia autora doczekała się już około 300 bezprawnych wydań, a nawet Napoleon Bonaparte nie rozstawał się z nią podczas pobytu na Elbie. Wkład Bernardina w rozwój literatury opiera się również na stworzenie tzw. pejzażu emocjonalnego, czyli współgrającego z uczuc.