Europa beeft en siddert, voelt zich door een reveille van godsdienstfanatisme plotsklaps teruggeworpen naar een era die het definitief verlaten dacht te hebben. De terreur is niet blind, sterker nog, hij heeft het gemunt op onze westerse verworvenheden. Dimitri Verhulst schreef er een roman over: Spoo Pee Doo. Hebben we onze monsters zelf gevoed? De urgentie aan antwoorden en oplossingen kan niet worden ingelost. Maar, in alle machteloosheid misschien, we kunnen de aanslagen van gruwel beantwoorden met aanslagen van schoonheid, aanslagen van literatuur. De inkt moet vloeien, omdat ook hem de droogte dreigt te worden opgelegd.
Over de botsing tussen godsdienstfanatisme en vrijheden, van wat dan ook.
